Rozdział 1

*Oczami Ani*

Mam już dość tego ciągłego wysłuchiwania jaka to ja zła nie jestem. Taką mnie wychowali, a teraz maja do mnie jakieś pretensje;/ Pop powrocie ze szkoły znowu zaczęła się kłótnia z matka. Tym razem poszło o to dlaczego mam takie słabe oceny. Po kiedy i jak ze względu na to, że ciągle drze ryyj nade mną. A ta podeszła do mnie i uderzyła mnie w twarz. Wtedy powiedziałam , że to koniec i wyjeżdżam. A ta się zaczęła ze mnie śmiać. Pomyślałam wtedy jeszcze się zdziwi. Pobiegłam do swojego pokoju, który zamknęłam na klucz. Wzięłam walizkę i zaczęłam pakować swoje rzeczy. W miedzy czasie zarezerwowałam sobie bilet autobusowy do Warszawy (  na Okręcie). Przed 5 rano wyszłam z domu po cichu z walizką ze swoimi rzeczami i udałam się na przystanek. Pewnie się zastanawiacie skąd miałam kasę na bilet, odpowiedź jest prosta: W ciągu wakacji chodziłam zbierać tytoń, ciotki mi zawsze na urodziny i na imieniny wysyłały kasę, więc nazbierała się pokaźna sumka. po dojechaniu na Okręcie sprawdziłam najbliższe odloty, wyszło że do Londynu, wtedy sobie przypomniałam o Miley, więc napisałam do niej sms-a. Odpisała mi, że z wielka chęcią mi pomoże. Więc poszłam kupić bilet. Po 6 godz byłam w Londynie na lotnisku. strasznie się cieszyłam, że uciekłam od tych ludzi( nie mogę ich nazwać rodziną). Idąc tak po lotnisku wpadła na mnie jakiś chłopak. wkurzona powiedziłam:
-Może łaskawie byś przeprosił?!- powiedziałam zdenerwowana
-Prze...przepraszam...-wydusił z siebie. patrzył na mnie jak by ducha zobaczył. Po chwili zorientowałam sie że nie mam przy sobie mojej walizki
- Cholera!!! Gdzie moja walizka??!-krzyczałam przerażona
- A gdzie miałaś ją ostatnio?- zapytał
-Stała tu koło mnie- pokazałam mu gdzie- dopóki na mnie nie wpadłeś-Patrzyłam na niego wroga- i co ja teraz zrobię??-myślałam że się popłaczę
-Chodź zgłosimy to w informacji-powiedział do mnie chłopak, po chwili dodał- A tak w ogóle to jestem Liam- uśmiechnął się do mnie
-Ania - odpowiedziałam mu przez łzy-Ja idę zgłosić kradzież, a ty... rób co chcesz- odpowiedziałam mu oschle
-Nie pójdziesz sama. To przeze mnie ktoś ci zabrał walizkę, więc ja ci pomogę je szukać. Jak coś to wszelkie koszty poniosę ja- patrzyłam na chłopaka z dziwną minął, ale się zgodziłam. baba w informacji powiedział mi, że jeśli walizka się znajdzie skontaktuje się ze mną. Ze smutną minął odeszłam od blatu. Liam zaczął mnie pocieszać i mówić, że wszystko będzie dobrze, ale jestem za dużą pesymistka żeby mu uwierzyć.
- Zadzwonię po swoich znajomych to po nas przyjadą- powiedział
-Nas?!- ze zdziwienia prawie, że krzyknełam
-A co chcesz tu zostac??-zapyatał mnie
-No nie, ale..- pzrerwał mi
-Żadnych ale jedziesz z nami i koniec kropka- odpowiedział mi po czym się uśmiechnął
Po 30 min przyjechali jego znajomi, było ich czworo. Przedstawili mi się, Liam wszystko im wyjasnił i pojechaliśmy do ich mieszkania. Podczas jazdy wszyscy oprócz Liama się na mnie dziwnie patrzyli. W końcu nie wytrzymałam i krzyknełam na cały samochód:
-Kurwa! przestaniecie się tak gapić?!-zapytałam wkurzona
Widac, że chłopacy się zmieszali
-Ładna jesteś- powiedział prosto z mostu ten z lokami chyba Harry miał na imię. Strzeliłam buraka i do końca drogi siedziałam już cicho. Po 10 min wysiedliśmy przed pięknym domem. Myślałam, że mi oczy wyjdą z orbit. Poczułam jak ktos mnie szturcha. Odwróciłam się i zobaczyłam Nialla, więc zapytałam:
-Wy...wy... tu mieszkacie??- zapytałam zdziwiona, bo przecież przeciętnego nastolatka nie stać na taką chałupę( ale to jest obraza dla tego domu)
-A co zdziwiona?- zapytał z uśmiechem
- No trochę. Normalnego człowieka nie stać na taki dom.-stwierdziłam. A chłopcy zaczeli się śmiac. I podszedł do mnie, chyba Louis, i zapytał:
-To ty nie wiesz kim jesteśmy??
-no chyba nie- stwierdziłam i popatrzyłam na nich jak na debili. Coś zaczeli miedzy sobą szeptać i wkońcu powiedzieli:
-Nie wiem jak ci to powiedzieć. To może zabrzmieć trochę dziwnie..-Louis
-No gadaj wkońcu- krzyknełam na niego
-Jesteśmy One Direction.- powiedzili wszyscy razem.
-A no.. tak.. już wiem... słucham waszej muzyki, ale nie interesowały mnie nigdy osoby co w tym zespole śpiewają- powiedziałam
- No to zapraszamy do środka- Powiedział Liam. Weszłam do środka, byłam troche oszołomiona tym wszystkim. Po chwili Harry podszedł do mnie i pwoiedział:
-Chodź pokaże ci gdzie będziesz dzisiaj spać- Poszłam za nim po kręconych schodach na górę. Szłam korytarzem, aż w końcu zatrzymał się przy drzwiach i powiedział:
- Tu będziesz spać- wskazał na drzwi, które po chwili otworzył. W środku było przepięknie, nie do opisania. Po chwili mówił dalej- Tam jest twoja własna łazienka. Tu jest mój pokój- pokazał na drzwi na przeciwko moich i pokazywał dalej- tam jest Liama, Luisa, Nialla i Zayna, Jesli byś czegoś ppotrzebowała np. jeśli ci będzie zimno lub będziesz chciała się do kogoś przytulic to przychodź do mnie- uśmiechnała sie zalotnie. Popatrzyłam się na niego jak na idiotę i poiwiedziałam:
- Będe pamiętać- uśmiechenełam się- Harry?
-Tak?- popatrzył na mnie
- Bardzo wam dziękuję za pomoc bez was nie wiem czy bym sobie poradziła-Powiedziałam
- Nie musisz dziękować.- i znowu ten śliczny uśmiech
- Harry?? mam pierwszą prośbę...
- Proś o co tylko chcesz
- Możesz mi coś pożyczyć do spania, bo nie mam żadnych rzeczy- Zrobiłam o śliczne oczka
-Oczywiście. Chodź- wziął mnie za rękę i pociągnął do swojego pokoju i posadził na łóżku. Wszedł do swojej garderoby i wyszedł z niej z niebieskim T-shirtem w ręku. Podałam mi go i znowu ten prześliczny uśmiech. powiedziałam:
-Możesz się przestać tak uśmiechać do mnie- i znowu wredota się we mnie odezwałam
-A co mam zrobić, że jesteś taka ładna- znowu ten tekst
- Nie przyzwyczajaj się tak, bo jutro mnie tutaj już nie będzie- powiedziałam i wyszłam z jego pokoju
- Jeszce się zdziwisz- usłyszałam gdy wychodziłam
poszłam do swojego tymczasowego pokoju, wykapałam  się i ubrałam w koszulkę od Harrego. Miałam się kłaść spać gdy ktoś zapukał do moich drzwi. wstałam i otworzyłam je.Zgadnijcie kto w nich stał. nie kto inny jak Harry z tym swoim ślicznym uśmiechem
- chcesz z nami oglądać film-zapytał
- właśnie miałam się kłaść spa..- przerwał mi
- Chdź. Plosee..- zrobił oczka ze shereka ni mogłam mu odmówić, więc się zgodziłam
- No dobra- powiedziałam bez entuzjazmu



I oto mój pierwszy rozdział. Proszę o komentarze, postaram się jutro nowy napisać;D